وی عنوان کرد: جشنواره ها نباید سمت و سوی مشخصی داشته باشند چون که این کار می تواند از در برگیری طیف وسیعی از هنرمندان جلوگیری کند و باید به نحوی باشد که هر کسی به نحوی سهمی در برگزاری آن داشته باشد و فقط محدود به طیف خاصی نشود.

وی تصیح کرد: معمولاً بعد از چند دوره برگزاری، جشنواره ها تازه متوجه می شوند که اگر در دنیای هنر می خواهند حرفی برای گفتن داشته باشند باید تغییری در اصل و اساس خود دهند تا از موازی کاری با جشنواره های دیگر پرهیز شود. این نوع نگاه تکراری را ما که به عنوان داور در جشنواره های دیگر به ارزیابی آثار می پردازیم، بیشتر حس می کنیم و به نوعی زنگ خطری برای کار جشنواره ها به حساب می آید.

این عضو هیأت علمی دانشگاه تهران بسط دادن موضوع  جشنواره توسط کارشناسان با تجربه را منجر به خلاقیت در آثار تولید شده دانست و اظهار کرد: تشریح بخش های مختلف جشنواره همیشه می تواند در تسهیل کردن ارتباط هنرمندان با موضوع کمک کند و اگر با همفکری هنرمندان در خصوص انتخاب موضوعات و آزاد گذاشتن وی درتولید اثری با موضوعی خاص می توان امیدوار بودکه شاهد نوعی ابداع در تولید آثار باشیم.

این تصویرگر خاطرنشان کرد: در مورد موضوع دینی مثل عاشورا که ریشه در اعتقادات قلبی تک تک مردم ما دارد هنرمند باید در عین اینکه سعی می کند تا حفظ حرمت ها را داشته باشد باید بتواند با تعدد جشنواره‌های این چنینی و تولید آثار متعدد هنری به یک خلاقیت در تولید اثر برسد.

وی خاطر نشان کرد: از هر فردی انتظار نمی رود که در این موضوعات بتواند مؤثر عمل کند. هنرمند برای خلق اثری فاخر در این زمینه مستلزم رسیدن به شناخت اهل بیت و درک واقعه عاشورا است و بعد از رسیدن به این نگاه می توان امیدوار بود که تحولی صورت گرفته است.

یکشنبه,۱۰ مرداد ۱۳۹۵