بانو توران اشتیاقی ، از پیشگامان آموزش و پرورش و پایه گذاران شورای کتاب کودک در گذشت.
او از دهه ی ١٣٤٠ در کنار توران میرهادی، معصومه سهراب و دیگر بزرگان شورا به گسترش فرهنگ کتاب و کتابخوانی کودکان پرداخت و پیگیرانه این موضوع را چه در حوزه ی دانشگاهی و چه در حوزه ی اجتماعی پیش می برد.
توران اشتیاقی همچون توران میرهادی در زندگی نابردباری های بسیار دید، اما همچون او بر این باور بود که غم های بزرگ را باید به کارهای بزرگ تبدیل کرد. او با این باور تا آخرین روزها آگاهانه زیست.
توراندخت اشتیاقی سال ۱۳۰۹ در تهران متولد شد. او تحصیلات دانشگاهی خود را در ایران تا مقطع دکترای ادبیات و بعد در امریکا در رشتهی تعلیم و تربیت و مدیریت آموزشی ادامه داد. از سال ۱۳۳۲ تدریس در مدارس را آغاز کرد.
با تاسیس آموزشگاه تربیت معلم یکساله، در سال ۱۳۳۹، مسئولیت ادارهی آن را به مدت دو سال به عهده گرفت. پس از آن مدرسهای شامل کودکستان و دبستان به نام «آینده» را بنیان گذاشت.
در کودکستان و دبستان آینده افزون بر مواد درسی، به جنبههای دیگر رشد کودکان هم توجه خاص میشد. از جمله در پرورش استعدادهای هنری مثل اجرای نمایش، آموزش موسیقی و کارهای دستی و نقاشی. کارهای جانبی کلاسها مثل اداره کتابخانه مدرسه، ناهارخوری، تزیین کلاسها، راهروها با کارهای دستی بچهها، تشکیل جلسههای داوری در زمینه مسایل انضباطی ... با کمک دانش آموزان خردسال و با انتخاب خود آنها بصورت گروهی انجام میشد.
او هفت سال مدیریت مدرسه را به عهده داشت و بعد مدرسه را واگذار کرد. از سال ۱۳۵۲ که درس ادبیات کودکان در برنامه دانشکدهها قرار گرفت، تدریس آن در دانشسرای عالی سپاه دانش واحد مکاتبهای را به عهده گرفت.
از دیگر فعالیتهای او میتوان به موارد ذیل اشاره کرد: یکی از بنیانگذاران شورای کتاب کودک و عضو اولین هیئت مدیره شورا، معاون دانشجویی و مدرس تمام وقت مدرسه عالی شمیران در سالهای ۱۳۵۴ تا ۱۳۵۷، سرپرستی تالیف و تالیف کتاب درسی در پایهها و موضوعهای مختلف مانند کتابهای درسی دوره کودکیاری، و جزوههایی برای دانشکدههای مکاتبهای و مدرسه عالی شمیران، برنامهریزی های پایههای درسی مختلف از پیشدبستان گرفته تا تربیت معلم و دانشکدهها.
۲۷ آبان ۱۳۹۴