قطعا واگذاری موزه به دلیل مشکلات مالی اشتباه است. موزه نهادی است که جنبه ی ملی دارد و نمیتوان آن را به دست بخش خصوصی سپرد. بنیاد رودکی هرچند بنیادی وابسته به ارشاد است، اما اساساً تعریفی که برای فعالیت های این بنیاد در نظر گرفته شده و نیز مأموریتش، وجه دیگری دارد.

از طرفی بنیاد رودکی خود در کسب درآمد ناتوان بوده و متحمل مشکلات مالی فراوانی است. مشکلاتی که از حوصله ی این بحث خارج است. بنابراین چه دلیلی دارد نهاد کلانی مثل موزه زیر دست نهادی برود که خودش از ابتدای انقلاب تا کنون به لحاظ مالی لنگ است.

مدیر عامل انجمن تصویرگران ایران مهمترین اتفاق در پی واگذاری موزه را اینگونه تشریح کرد:

چه از نظر اقتصادی و چه از نظر مسائل معنوی هنرمندان، با این گونه اتفاقات نا آشنا نیستند و در سی سال اخیر اتفاق هایی افتاده است که جامعه ایران با چنین مشکلاتی به خوبی آشنایی پیدا کرده خصوصاً هنرمندان این مملکت دچار سرخوردگی های فراوانی شده اند و مسلماً این سرخوردگی ها با این جریان تشدید خواهد شد، زیرا اگر این امر تحقق پیدا کند نه تنها به سمت بهبود امور و کارایی موزه نخواهیم رفت بلکه قطعاً زوال این مکان را شاهد خواهیم بود.

دست به دست شدن موزه شرایط نامساعدی را بهمراه خواهد آورد و قطعاً باید جلوی این امر گرفته شود. در نهایت اگر قرار است برای بازدهی موزه برنامه ای درنظر گرفته شود، بهترین حالتش این است که باید پس از مشورت با هیئت امنای تمام انجمن های هنری، دستور العمل ها و کارکرد هایی را ارتقا داده و اشخاص مؤثری برای گرداندن آنجا منتصب شوند تا برای فعالیت هایش تصمیمات لازمه را اتخاذ کنند.

طباطبایی در ادامه پیشنهاداتی نیز برای حل مشکلات مالی موزه عنوان داشت:

قطعا اگر بخواهیم بصورت اورژانسی و فوری مشکل مالی را حل و فصل کنیم، دولت مهم ترین بخشی است که بیشترین نقش و سهم را در قبال موزه و فرهنگ کشور بر عهده دارد و می تواند با کمک های مالی اش بهترین تأثیر را داشته باشد. اما در واقع باید برنامه ی بلند مدت و وسیعی برای چنین اموری ترتیب داد، در حقیقت باید نشاطی در جامعه ایجاد شود و شناختی که بر اساس آن مردم موزه رفتن را جزو برنامه ها و سبد خرید فرهنگی شان قرار دهند و واقعا بخشی از درآمد واقعی تمام موزه های دنیا عمدتاً بر اساس فروش بلیط و نیز حضور توریست های فرهنگی هنری، تأمین می شود. در ایران مقدار پولی که برای بلیط ها پرداخت میشود کم است و این ناشی از فرهنگ حاکم بر جامعه با این مفهوم است که مردم ارزشی برای رفتن به موزه قائل نیستند. و یا موزه‌ها برنامه منسجم و نمایشگاهی درخور شان هنری و فرهنگی جامعه هنری ارائه نمی دهند.

یکی دیگر از موارد فروشگاه های هنری درون موزه ها است، در واقع موزه های بزرگ سراسر دنیا در بخش بازار و شاپینگ بسیار فعال هستند و درآمد خوب و بالایی از این راه نیز کسب می کنند.

در چند سال گذشته گاهی اتفاقات خوبی افتاده است، اما در مجموع این چند سال اخیر ما شاهد فعالیت گسترده ای از سمت موزه نبوده ایم که حتی برای هنرمندان جذاب باشد و به موزه بروند. باید برنامه ی موزه طوری باشد که جذب جهانگرد فرهنگی بکند و بینندگان را سمت خودش فرا بخواند و به آرامی بازدید از موزه تبدیل به یک فرهنگ شود.

تهیه و تنظیم مصاحبه: محدثه شاه بیگی